Munda de la madre

Munda de la madre - część druga.

Żyjemy w świecie dualnym. Dlatego gdy jest czerń, na przeciwko wychodzi biel. Dlatego musi powstać kontra do poprzedniego wiersza. Dopiero obejmując te dwie części jesteśmy w stanie powiedzieć, co tak naprawdę się stało, a i tak to nie jest prawdą. Gdyż prawda leży ponad wszystkim co obejmujemy swoimi ziemskimi zmysłami. Tu tylko odgrywamy role, do wyboru dwie - czarną lub białą, choć sporo osób wybiera również szarości, jeśli się da. I tak czas na drugą część Munda de la madre...

Munda de la madre

Gdzieś niedaleko stąd

jest świat matek doskonałych

I Ty Mamo taką dla mnie byłaś

Kochająca i czuła

Obejmująca i karmiąca

Matka żywicielka

jak świat wielka

Za każdy moment,

gdy spojrzałaś na mnie

dziękuję Ci Mamo

Za każdy gest

i każdy uśmiech.

To Ty mnie karmiłaś

i ubierałaś

poiłaś

i uczyłaś

Dzięki Tobie wiem,

jak iść przez świat

i co się liczy

Wiara Twa we mnie

nie raz mnie wspierała

gdy na kolana upadałam

I choć ciężko mi było

Ty zawsze przy mnie byłaś

Jak słońce oświetlałaś 

dalszą drogę,

której ja nie widziałam

I teraz, choć jesteś daleko

i los nas rozdzielił

wiem, że myślisz o mnie

i dobrze mi życzysz

jak i ja Tobie

I kiedyś Mamo spotkamy się znowu

i powiemy sobie, jak bardzo się kochamy

Bo jesteś moją ukochaną Mamą

I jedyną jaką mam.

Dziękuje za Twoje łzy i sny

choć różne od moich

spotkałyśmy się

ja i ty

I nawet gdy Cię nie będzie

Twój krok na zawsze zostanie

w mej pamięci 

i poprowadzi mnie dalej

ku boskiej chwale

Choć jeśli możesz Mamo

to przy mnie jeszcze bądź...

Biegnąca z wilkami 3

Dziś powstał tylko jeden wiersz, ale za to bardzo mocny wyciskacz łez. Nie podejrzewałabym się o stworzenie go, gdyby nie niezbite dowody. Cóż, są takie wiersze, które działają jak katharsis, oczyszczają. Mnie on oczyścił i wycisnął tonę łez... Właśnie skończyłam płakać, więc mogę go tu zapisać. Wiersz nosi tytuł Munda de la Madre i jak zwykle jest cytatem z "Biegnącej z wilkami"

Munda de la Madre

Świat Matki

nigdy nie chciałam go poznać

uciekałam od niego

daleko

za miedzę, za góry i lasy

daleko

Matko, uciekałam przed tobą

bałam się ciebie

i twoich mroków

uciekałam

chowałam się

i miałam nadzieję,

że mnie nie znajdziesz

Zła Matko

pochłaniająca wszystko

bałam się ciebie

a teraz

przystanęłam

I stoję

próbuję opanować strach

i spojrzeć

i choć się boję co zobaczę

chcę spojrzeć

i miliony myśli

przez mą głowę przepływa

i wyobrażenia podsuwa

okrutne obrazy

ale ja chcę spojrzeć

mimo wszystko

choć boję się, mamo

boję się co zobaczę

boję się tego mroku

boję się robactwa

które być może jest 

w twoich myślach i sercu

mamo, boję się.

ale gdy tak stoję

gdy tak stoję w bezruchu

każda sekunda 

przygotowuje mnie

na spotkanie ciebie

i nadejdzie ten dzień

gdy me serce przestanie

tak mocno bić

i uspokoi się

i wtedy spojrzę

i co zobaczę

to zobaczę

przyjmę każdy obraz

i ten z robakami

i ten dobrotliwej staruszki

bo niedługo zestarzejesz się mamo

i będziesz mnie potrzebować

jak i ja potrzebowałam ciebie

ale ciebie nie było mamo

ale ja przy tobie będę 

będę, choć się będę bała

i będę przerażona

i będę wstrzymywać oddech

ale będę

bo jesteś moją mamą

i nie mam innej

prócz ciebie

taką mi ciebie dano

i choć łzy będą kapać ukradkiem

ja będę przy tobie stała

a potem sobie pójdę

choć ty będziesz taka mała

pójdę odpocząć mamo

pójdę za góry i lasy

wprost do tęczowej doliny

tam zwołam wszystkie matki

i poproszę by mi opowiedziały

jak to jest być mamą

bo przecież są na świecie 

dobre i łagodne mamy

i one wspierają dzieci

i są przez nich kochane

i nauczę się tego mamo

i powrócę znowu do ciebie

ale ty już odejdziesz

będę szukać cię w niebie

i będę płakać siarczyście

że nie było nam dane

pobyć na tym świecie

i być przez siebie kochane

Biegnąca z wilkami 2

I dziś o poranku w nowym roku powstało kilka kolejnych wierszy. "Biegnąca z wilkami" była i tym razem inspiracją. Ta książka porusza głębokie warstwy w naszej psychice, te ukryte, od których chętnie uciekamy. Ale, jak mówi Clarissa Pinkola Estes, dzika kobieta potrafi się zmierzyć ze wszystkim. 


Tym razem powstały wiersze zainspirowane cytatami "Canto Hondo" - jest to tytuł jednego z ostatnich rozdziałów, gdyż zbliżam się do końca i oznacza - Pieśń z głębi, drugi cytat to "Los angeles timidos", czyli ciche anioły i trzeci to wycinek o "wszystkich plemionach kobiet", który też uruchomił moją wyobraźnię ostatni to cytat "wszystko co kobiety utraciły w ciągu stuleci, mogą odnaleźć, idąc za cieniem, któryrzucają"... Miłej lektury.

"Canto hondo" - Pieśń z głębi

Wiele pieśni zaśpiewałam

lecz więcej przede mną

Dziką drogę zostawiłam 

uwiłam dziś jedną

Prostuję ścieżki losu

staram się jak mogę

lecz cień losu pada

tworząc nową drogę

Im więcej blasku wnoszę

tym większy cień powstaje

I tylko pieśń do zaśpiewania

wciąż nowa pozostaje...

***

"Los angeles timidos"

Najcichsze anioły

nie wydają dźwięku

są li tylko światłem

Nigdy ich nie zobaczysz

poprzez ziemskie oczy

Ubrane są w blask piękny

więc ich nie zaskoczysz

Wierne są i błogie

lecz wiedz przyjacielu

że jeśli ich nie zawołasz

nie przyjdzie ich wielu.

***

"Wszystkie plemiona kobiet"

O, kobiety

jakże rozrzucone po świecie jesteśmy

i nie o odległość tu chodzi

O, kobiety

jakże odległe jesteśmy

i nie o dystans tu chodzi

Jedna czarna, druga biała

i nie o kolor tu chodzi

Jedna skryta, druga odkryta

i nie o przykrycie tu chodzi

O, kobiety

czy nadejdzie dzień Jedności?

Szacunku do przejawu każdej kobiecości?

Czy nauczymy się kochać siebie

w każdym przejawieniu?

Czy zniknie zazdrość i zawiść

w każdym rzucanym spojrzeniu?

O, plemię kobiet!

Ja wzywam o zjednoczenie.

Niech nadejdzie ta chwila

zwana zapomnieniem.

***

"Wszystko co kobiety utraciły w ciągu stuleci, 
mogą odnaleźć, idąc za cieniem, który rzucają"

Kraina cieni

ukryta

schowana

pogrzebana

leży gdzieś w kącie

niechciana

leży i czeka

na twoje odwiedziny

czeka tu od stuleci

aż duch twój tu zleci

czeka aż przyjdziesz

i zrobisz przegląd starej szafy

wyciągniesz wszystkie graty

i zrobisz tu porządek

posegregujesz wszystko

i to co niepotrzebne wyrzucisz 

na wysypisko

stare myśli, bóle, straty

zapomniane i niechciane

czekają tu na ciebie

gdy je uporządkujesz

będziesz się czuć jak w niebie

Aspazja otoczona przez greckich filozofów. Aspazja była ukochaną Peryklesa.
Była ceniona zarówno za swoją urodę, jak i umysł.

Biegnąca z wilkami

Te wiersze, które teraz publikuję powstały w trakcie czytania książki "Biegnąca z wilkami", czyli dzisiaj, choć książkę czytam już od trzech lat zdaje się... Wiersze z tego cyklu zawsze zaczynają się cytatem z książki, który spowodował u mnie lawinę myśli poetyckich zapisanych tutaj:

"(...) w ogniu niszczącym iluzje"

O, ogniu niszczący iluzje
przyjdź do mnie, oczyść mnie
Niech resztki snu opadną
niech myśli wszystkie spadną
Niech Jedność ogarnie mnie

Gdzie Aniołowie królewstwo mają
Gdzie Bogu samemu śpiewają
Weź mnie.

***

"kiedy przychodzi czas "po zen" życie staje się znowu zwyczajne" 

Zwyczajne życie
miernik idei
sprawdzian
wiele się nauczyłam
wiele widziałam
ale gdy nadchodzi
zwyczajne życie
wysiadam
proszę więc o hart ducha
siłę, która ze mnie bucha
przekuć w czyste złoto życia
o to Panie proszę Cię

***

"po wyprawie na górę kobieta staje się bogatsza" 

Wiele razy pod górę szłam

wiele pieśni po drodze śpiewałam
czasami się bałam, czasami nie
a dzisiaj proszę o umysł czysty
piękny, pachnący i oczywisty
by życie me harmonią płynęło
by życie mą tylko ideą nie było
bym mogła aktywnie kształtować je

***

"uczy się rozdawać wodę, symbol życia" 

Wodo, wodo

kochana wodo

jakże ci wdzięczna jestem

za to, że karmisz mnie

Jesteś wszechpotężna

niczym Wiekuisty

Dajesz nam siebie

każdego dnia

Dzięki tobie życie

może istnieć

Ale jak wielki jest ten,

który cię stworzył.

O jakże wielkie dzięki Mu!

Wiersze z dawnych lat

pozostałość pozostałości

przekracza granicę nieskończoności

uwikłanie znajduje rozwiązanie

gdy zagadka zwykła wydaje się gładka

poezji wkracza czar

przygotuj więc swój wywar z codzienności

wrzuć tam odrobinę piękności

dodaj łyżeczkę harmonii

i zamieszaj wszystko wolniej

zwolnij tempo zastygnij w bezruchu

i przysłuchuj się bez słuchu

pojawią się obrazy i melodie

dobrze znane choć nieco zapomniane

flet i lutnia, tam-tam z gongiem

już powstaje nowy porządek

niech nowy obraz się wyłoni

i to co stare przysłoni

wnet życie na dobre się odmieni

i pojawi się więcej dobrej przestrzeni

(z głowy Magdaleny, co przebywa w zieleni)

***

z pomruku lwa

z szeptu trawy

ze śpiewu skowronka

rodzi się cisza

przechadza się ona spokojnie

pomiędzy twoimi myślami

i czeka sobie spokojnie

aż znowu ją zauważysz

mruczy sobie czasami

malując białe łabędzie

słysząc jak ci jest między nami

a tutaj ciebie nie będzie

czeka cierpliwie na ciebie

mój piękny drogi aniele

w ciszy poznany okruszek

czasem znaczy tak wiele

***

w żywym ogrodzie

gdzie rośliny jakby świecą

powleczone złotą poświatą

spotykam Jofiela

on się ciągle śmieje

w ręku trzyma księgę

w której jest wszystko zawarte

ale nigdy nic mi nie mówi

tylko ciągle stawia pytania otwarte

a ja mu odpowiadając znajduję odpowiedzi

i przekazuję dalej ludziom jak na spowiedzi

z uśmiechem dla wiecznie mnie rozśmieszającego Jofiela :)

***

poczucie humoru biega koło ciebie

próbuje zwrócić twoją uwagę

skacze, fika koziołki, pokazuje język

lecz ty uparcie stoisz na straży swej (po)ważności
i nie pozwalasz rozgościć się wesołości.

lecz poczucie humoru siłę i serce ma wielkie
dlatego jest ciągle przy tobie i robi wysiłki wielkie
nadal się stara, wykonuje wygibasy,
tańczy, śpiewa i maluje
licząc, że serce twe rozraduje.

ale ty postanowiłeś zamilknąć
i patrzysz na życie z wyższością
by się oby tylko nie potknąć i nie wybuchnąć złościa.

a tu poczucie humoru już dłużej nie wytrzymało
i bach! kamień pod nogi śmiało podało.

ty fik. balon poważności znikł
zrobiło się przez chwilę cicho
marsowa mina na twarz wystąpiła
iii…. wreszcie…. JEST! TA CHWILA!

Uśmiech na twarzy zawitał,
minę uśmiechniętą przywitał

najpierw nieśmiało a potem zaczął trząść całe ciało

i tak sobie siedzieli i się ze siebie śmieli.

***

ciężka firana opada

i odsłania niewinne dziecko

uśmiecha się i wyciąga rączki

kwiaty dotykają go

głaszczą i pieszczą

wiedzą, że przed dzieckiem Życie

kwiaty i drzewa wiedzą,

że życie jego będzie na początku bardzo trudne

ale wiedzą też, że na koniec zbierze dobre plony

dlatego już teraz kwiaty te

próbują je pocieszyć i utulić

dodać sił, by dobrze zadanie swe spełniło

dziecko zanim się narodziło

żyło w przestrzeni gdzie

okiem nie sięgnąć była wolność

ogromna wielka wolność

dusza dziecka nic nie musiala robić

po prostu była

otoczona gwiazdami i planetami

z dniem narodzin wzięła na siebie zadanie

obiecała, że wypełni je dobrze

nawet jeśli nie będzie rozumiana przez wszystkich

początkowo zroszona łzami

bita i głodzona

wznosiła się wyżej i wyżej

i nic nie mogło jej złamać

przetrwała najgorsze zawieruchy i śnieżyce

po to, by światło zawitało na Ziemi

i rozprzestrzeniło się w przestrzeni

i wie, że ten dzień jest już blisko…

[w podzięce za dar życia dla moich rodziców i możliwość zrodzenia się tu na Ziemi, w tej przestrzeni]

***

U Źródła

wybieram się na wycieczkę do Źródła
siadam sobie na podłodze i milczę
zamykam oczy po to by widzieć jednym
wyciszam się i siedzę

na wycieczkę do Źródła nic nie potrzeba
wystarczy jedna decyzja i cisza mile powitana
możesz tam dotrzeć w każdej chwili choćby tej

Twa decyzja na Ciebie czeka
Źródło czeka

po wycieczce, gdy wrócę do tu i teraz
opowiem co widziałam i słyszałam,
jak wtedy, gdy druidzi wyszli mi na spotkanie
pod drzewem i prosili o przekazanie kilku słów
„Niech objawi mi się wiedza, do której mam dostęp”.
Kazali przekazać ludziom, by wciąż to powtarzali.
Bóg chce, by kapłani zmyli grzech ukrycia wiedzy.

marzyła im się władza, dostali ją,
lecz świat upadał przez to nie raz.
teraz musimy zrobić coś czego jeszcze nie było.
czego historia ludzka nie zna.

odnaleźć Źródło musi każdy człowiek
i tam odpowiedzi szukać.

Niech objawi mi się wiedza, do której mam dostęp.
powtarzaj…

***

Z pozdrowieniami od Przewodnika

jeśli chcesz, by energia z Praźródła

płynęła do ciebie strumieniem

wspierając twe życie

„Otwórz się na miłość” powiedział Przewodnik

Otwórz się na miłość

to co zapamiętałam

to przekazałam.

i Dar Łagodności wraz z Aniołem

pojawił się

zachęcając do porzucenia

walk i konfliktów.

W tym momencie wzeszło Słońce

na chwilę, by przypomnieć o Prawdzie.

Przez Dar Łagodności otwórz się na miłość

otwórz się.

***

w objęciach Anioła Istoty Miłości
w objęciach Boga Ojca i Boskiej Matki
w objęciach Anioła Stróża

zanoszę prośbę do wszystkich
szamanów, uzdrowicieli, magów,
mistrzów, czarownic i wróżek

dziś jest ten dzień.
zwróćcie wolność ludzkości.

tak, jak i ja to zrobiłam.

przyjmuję dar wolności
i dzielę się nim z innymi.

nie utracicie mocy, jeśli zwrócicie ją ludziom,
ze Źródła będzie ona do was ciągle płynęła.

akt odwagi i poświęcenia ego

w imię lepszego świata.

zwracając wolność innym,
zwrócicie wolność sobie.

jesteśmy kochani miłością bezgraniczną,
która nieustannie na nas spływa.

i od tego zaczyna się życie.
Miłości zawdzięczamy dar życia.

ten akt uwolnienia
niech będzie ku chwale miłości
i z miłością zrobiony.

Kochające serce Boga
jednoczy się dziś z sercem ludzkości
by objawić się w Jedni
wkrótce widocznej.

***

czas który nie jest czasem
bo przecie on nie istnieje

źródło, które daje życie

ze źródłem przez istnienie

istota duchowa z ludzkim doświadczeniem

to nie to samo co człowiek z duszą

polaryzacja, która zanika

gdy przechodzisz na drugą stronę

wyzwolenie wkrótce osiągnięte

dostąpi zaszczytu wśród masy ludzkiej

serc ogrom światło przyjął

by zasiąść nad brzegiem rzeki

i skosztować darów wszechbytu.

***

Wiersz dla siebie

Gdy każdego ranka się budzisz
stwórz nowy obraz pełen ciepłych kolorów
pięknych zapachów i dźwięków

podziękuj za dar życia
za piękne fale na oceanie
za cud słońca i księżyca
za cud dnia i nocy

za mrówkę pięknie pracującą
za niedźwiedzia spacerującego po lesie

za wiatr i za ogień
za powietrze i wodę.

pokłoń się trawie
i najmniejszemu źdźbłu

bądź zawsze wdzięczna
za cud istnienia

z takim początkiem
później może być
już tylko lepiej i lepiej

dbaj o spokój w środku
a wypromieniuje on na zewnątrz

na obłoku tuż obok ciebie
mieszkają Anioły o jasnych skrzydłach

a tuż obok nich są wróżki i elfy

w promieniach boskiej chwały zanurzone
ocierają swe skrzydełka i malują kolory

podziękuj im za przybycie i opiekę
i ukłoń się Życiu.

***

Przestrzeń między łopatkami

wypełniona blaskiem

Urok chwili trwającej wiecznie

gdyż tylko wieczność jest wieczna

Zakątek uroczy znaleziony przypadkiem

w miłosnym uścisku wiwatuje radnie

Gdy nadchodzi noc duch czuwa nad snem

gdy się obudzimy radość uśmiechem powita

Nas

***

Gdy Kubuś Puchatek
wsadza łebek do środka
garnka, by wylizać miodek
ja uśmiecham się
myślę sobie
„Mały łakomczuszek,
ale uroczy”

są osoby i sytuacje,
którym wybaczamy
z lekkością.

proszę o moc i siłę,
by móc zawsze wybaczać
tak łatwo
z uśmiechem

***

Czy kamienie mają oczy?
czy widzą co robię?
czasami się do nich uśmiecham
i mówię: „Cześć, co słychać?
dawno się nie widzieliśmy”
i wtedy słyszę jego śmiech
„Oj dawno, dawno, choć to chwilka była
znam cię i kocham
dziękuję za rozmowę. dziś już mało kto
z nami rozmawia.
bądź pozdrowiona
anielska duszyczko


***

Powitanie

Witam,

od czasu do czasu piszę wiersze różnego rodzaju. Zapisuję je gdzieś na kartkach, po czym te kartki notorycznie gubię. Dlatego postanowiłam wiersze zapisywać tutaj. Przynajmniej mi nie zginą :)

Akurat kończymy rok 2011 więc tym miłym poetyckim akcentem kończę stary rok i zaczynam nowy 2012 i życzę sobie, by moja poezja była w tym Nowym Roku wydana w pięknym tomiku.

Wspaniałości samych życzę wam również,
Magdalena