Munda de la madre

Munda de la madre - część druga.

Żyjemy w świecie dualnym. Dlatego gdy jest czerń, na przeciwko wychodzi biel. Dlatego musi powstać kontra do poprzedniego wiersza. Dopiero obejmując te dwie części jesteśmy w stanie powiedzieć, co tak naprawdę się stało, a i tak to nie jest prawdą. Gdyż prawda leży ponad wszystkim co obejmujemy swoimi ziemskimi zmysłami. Tu tylko odgrywamy role, do wyboru dwie - czarną lub białą, choć sporo osób wybiera również szarości, jeśli się da. I tak czas na drugą część Munda de la madre...

Munda de la madre

Gdzieś niedaleko stąd

jest świat matek doskonałych

I Ty Mamo taką dla mnie byłaś

Kochająca i czuła

Obejmująca i karmiąca

Matka żywicielka

jak świat wielka

Za każdy moment,

gdy spojrzałaś na mnie

dziękuję Ci Mamo

Za każdy gest

i każdy uśmiech.

To Ty mnie karmiłaś

i ubierałaś

poiłaś

i uczyłaś

Dzięki Tobie wiem,

jak iść przez świat

i co się liczy

Wiara Twa we mnie

nie raz mnie wspierała

gdy na kolana upadałam

I choć ciężko mi było

Ty zawsze przy mnie byłaś

Jak słońce oświetlałaś 

dalszą drogę,

której ja nie widziałam

I teraz, choć jesteś daleko

i los nas rozdzielił

wiem, że myślisz o mnie

i dobrze mi życzysz

jak i ja Tobie

I kiedyś Mamo spotkamy się znowu

i powiemy sobie, jak bardzo się kochamy

Bo jesteś moją ukochaną Mamą

I jedyną jaką mam.

Dziękuje za Twoje łzy i sny

choć różne od moich

spotkałyśmy się

ja i ty

I nawet gdy Cię nie będzie

Twój krok na zawsze zostanie

w mej pamięci 

i poprowadzi mnie dalej

ku boskiej chwale

Choć jeśli możesz Mamo

to przy mnie jeszcze bądź...

Biegnąca z wilkami 3

Dziś powstał tylko jeden wiersz, ale za to bardzo mocny wyciskacz łez. Nie podejrzewałabym się o stworzenie go, gdyby nie niezbite dowody. Cóż, są takie wiersze, które działają jak katharsis, oczyszczają. Mnie on oczyścił i wycisnął tonę łez... Właśnie skończyłam płakać, więc mogę go tu zapisać. Wiersz nosi tytuł Munda de la Madre i jak zwykle jest cytatem z "Biegnącej z wilkami"

Munda de la Madre

Świat Matki

nigdy nie chciałam go poznać

uciekałam od niego

daleko

za miedzę, za góry i lasy

daleko

Matko, uciekałam przed tobą

bałam się ciebie

i twoich mroków

uciekałam

chowałam się

i miałam nadzieję,

że mnie nie znajdziesz

Zła Matko

pochłaniająca wszystko

bałam się ciebie

a teraz

przystanęłam

I stoję

próbuję opanować strach

i spojrzeć

i choć się boję co zobaczę

chcę spojrzeć

i miliony myśli

przez mą głowę przepływa

i wyobrażenia podsuwa

okrutne obrazy

ale ja chcę spojrzeć

mimo wszystko

choć boję się, mamo

boję się co zobaczę

boję się tego mroku

boję się robactwa

które być może jest 

w twoich myślach i sercu

mamo, boję się.

ale gdy tak stoję

gdy tak stoję w bezruchu

każda sekunda 

przygotowuje mnie

na spotkanie ciebie

i nadejdzie ten dzień

gdy me serce przestanie

tak mocno bić

i uspokoi się

i wtedy spojrzę

i co zobaczę

to zobaczę

przyjmę każdy obraz

i ten z robakami

i ten dobrotliwej staruszki

bo niedługo zestarzejesz się mamo

i będziesz mnie potrzebować

jak i ja potrzebowałam ciebie

ale ciebie nie było mamo

ale ja przy tobie będę 

będę, choć się będę bała

i będę przerażona

i będę wstrzymywać oddech

ale będę

bo jesteś moją mamą

i nie mam innej

prócz ciebie

taką mi ciebie dano

i choć łzy będą kapać ukradkiem

ja będę przy tobie stała

a potem sobie pójdę

choć ty będziesz taka mała

pójdę odpocząć mamo

pójdę za góry i lasy

wprost do tęczowej doliny

tam zwołam wszystkie matki

i poproszę by mi opowiedziały

jak to jest być mamą

bo przecież są na świecie 

dobre i łagodne mamy

i one wspierają dzieci

i są przez nich kochane

i nauczę się tego mamo

i powrócę znowu do ciebie

ale ty już odejdziesz

będę szukać cię w niebie

i będę płakać siarczyście

że nie było nam dane

pobyć na tym świecie

i być przez siebie kochane

Biegnąca z wilkami 2

I dziś o poranku w nowym roku powstało kilka kolejnych wierszy. "Biegnąca z wilkami" była i tym razem inspiracją. Ta książka porusza głębokie warstwy w naszej psychice, te ukryte, od których chętnie uciekamy. Ale, jak mówi Clarissa Pinkola Estes, dzika kobieta potrafi się zmierzyć ze wszystkim. 


Tym razem powstały wiersze zainspirowane cytatami "Canto Hondo" - jest to tytuł jednego z ostatnich rozdziałów, gdyż zbliżam się do końca i oznacza - Pieśń z głębi, drugi cytat to "Los angeles timidos", czyli ciche anioły i trzeci to wycinek o "wszystkich plemionach kobiet", który też uruchomił moją wyobraźnię ostatni to cytat "wszystko co kobiety utraciły w ciągu stuleci, mogą odnaleźć, idąc za cieniem, któryrzucają"... Miłej lektury.

"Canto hondo" - Pieśń z głębi

Wiele pieśni zaśpiewałam

lecz więcej przede mną

Dziką drogę zostawiłam 

uwiłam dziś jedną

Prostuję ścieżki losu

staram się jak mogę

lecz cień losu pada

tworząc nową drogę

Im więcej blasku wnoszę

tym większy cień powstaje

I tylko pieśń do zaśpiewania

wciąż nowa pozostaje...

***

"Los angeles timidos"

Najcichsze anioły

nie wydają dźwięku

są li tylko światłem

Nigdy ich nie zobaczysz

poprzez ziemskie oczy

Ubrane są w blask piękny

więc ich nie zaskoczysz

Wierne są i błogie

lecz wiedz przyjacielu

że jeśli ich nie zawołasz

nie przyjdzie ich wielu.

***

"Wszystkie plemiona kobiet"

O, kobiety

jakże rozrzucone po świecie jesteśmy

i nie o odległość tu chodzi

O, kobiety

jakże odległe jesteśmy

i nie o dystans tu chodzi

Jedna czarna, druga biała

i nie o kolor tu chodzi

Jedna skryta, druga odkryta

i nie o przykrycie tu chodzi

O, kobiety

czy nadejdzie dzień Jedności?

Szacunku do przejawu każdej kobiecości?

Czy nauczymy się kochać siebie

w każdym przejawieniu?

Czy zniknie zazdrość i zawiść

w każdym rzucanym spojrzeniu?

O, plemię kobiet!

Ja wzywam o zjednoczenie.

Niech nadejdzie ta chwila

zwana zapomnieniem.

***

"Wszystko co kobiety utraciły w ciągu stuleci, 
mogą odnaleźć, idąc za cieniem, który rzucają"

Kraina cieni

ukryta

schowana

pogrzebana

leży gdzieś w kącie

niechciana

leży i czeka

na twoje odwiedziny

czeka tu od stuleci

aż duch twój tu zleci

czeka aż przyjdziesz

i zrobisz przegląd starej szafy

wyciągniesz wszystkie graty

i zrobisz tu porządek

posegregujesz wszystko

i to co niepotrzebne wyrzucisz 

na wysypisko

stare myśli, bóle, straty

zapomniane i niechciane

czekają tu na ciebie

gdy je uporządkujesz

będziesz się czuć jak w niebie

Aspazja otoczona przez greckich filozofów. Aspazja była ukochaną Peryklesa.
Była ceniona zarówno za swoją urodę, jak i umysł.